“Wat zijn de verborgen kosten van implementaties?”

Dat was een mooie discussie tijdens een training die ik gaf.

Een beetje project heeft een heldere begroting. Met een overzicht van de kosten voor materiaal, inhuur, communicatie, noem maar op.⠀

Maar er zijn verborgen kosten waar zelden over gesproken wordt. Collateral damage die niet helemaal voorspelbaar is, maar daarmee vaak niet minder aanwezig.

Dat zijn de kosten van de verhitte discussies bij de koffieautomaat. Van de nachtelijke zorgen bij betrokkenen. De kosten van onzekerheid of zelfs onveiligheid. Van desillusie of ruzies. Van frustratie of onbegrip. Van toegenomen ziekteverzuim of personeelsverloop.

Er zijn verborgen kosten waar zelden over gesproken wordt

Een goede, wakkere projectleider is zich hiervan bewust en weet dit met zijn aanpak zoveel mogelijk te voorkomen. En anders is dit reden voor serieuze aandacht en een passende interventie. Dat gaat een heel stuk verder dan een keer een nieuwsbrief of een extra bijeenkomst.⠀

Vrijwel elk project heeft bijvangst. Soms bijvangst waar je niet op zit te wachten. Maar als wakkere, zorgvuldige projectleider ga je daar bewust mee om. Doe je wat er nodig is om collateral damage te beperken. Je bekijkt waar de bijvangst een symptoom van is en richt je dáár op. Dát is je werk als implementator.

Het zorgt ervoor dat je een organisatie duurzaam beter achterlaat dan je hem aantrof. En dat zijn dan weer opbrengsten die je zelden in de calculaties terug ziet.