Al zolang ik me herinner ben ik gefascineerd door de kringloop van de natuur. Ik ben niet per se een begenadigd tuinier, maar de kalme wijsheid die uitgaat van de natuurlijke wetmatigheden roepen een prettig soort nederigheid in me op. Dat is waarom ik imker ben, maar ook waarom ik composteer, fermenteer en bier brouw.

Het zet dingen in perspectief. Het maakt me bewust van mijn plek als onderdeeltje van een onvoorstelbaar groot en intelligent geheel. Het gaat over cycli die al tienduizenden jaren bestaan en die keer op keer bewijzen dat je de natuur niet gek krijgt. Het vindt altijd opnieuw balans. Het is in staat om met het continu wisselen van seizoenen, dwars door chaos, turbulentie, of rampspoed steeds opnieuw een evenwicht te vinden. Het zijn de wetten van de wereld. Alleen zijn wij te arrogant (geworden) om daar van te leren.

Wij zijn óók natuur

Ik hoor je zeggen: ja maar beste Implementatiedokter, hoe is dit relevant voor mij als professional? En dan vertel ik je dit:

Wij mogen ons als formele en informele leiders herinneren en weer ten diepste gaan beseffen dat ook wij natuur zijn. Natuur is niet dat wat je in de door jouw gewenste vorm snoeit, met bestrijdingsmiddelen inperkt of waarin je buiten kantoortijden naartoe gaat om te recreëren. Wij ZIJN natuur. En we kunnen leren van die kalme, wijze cycli die al eeuw na eeuw hetzelfde zijn. Betrouwbaar en perfect, in al zijn – op het oog – natuurlijke chaos.

Zoals we met natuur omgaan – het met zwaar materieel, kunstmest en bestrijdingsmiddelen naar onze hand zetten – zo gaan we ook met organisaties om. En binnen organisaties met mensen. Niet gek dat burnout, onvrede, disconnect en cynisme veel voorkomen. De balans is weg.

Met de stroom mee

Hoe zou het zijn om te leiden vanuit natuurlijke principes? Met de stroom mee in plaats van de natuur met geweld een bepaalde kant op te manipuleren. Beseffend dat menselijke systemen (zoals organisaties of teams) unieke kenmerken hebben van een ecosysteem die we kunnen benutten in plaats van ze met templates en rigide processen te onderdrukken.

Als we erkennen dat er in de natuur, dus ook in ons, seizoenen zijn. Dat er een tijd is voor actie, voor doelen, voor structureren, maar ook voor zijn, voor reflectie en dromen, voor speelsheid en creativiteit.

Het is tijd voor een radicale shift in hoe we naar leiderschap kijken. Ik nodig je uit om de komende periode mee op reis te gaan en met elkaar de manier waarop we leiderschap in de wereld zetten opnieuw te definiëren.