De wereld staat op dit moment in brand. Er zijn humanitaire en natuurrampen, er is een diepe gezondheids- en milieucrisis en ruim anderhalf jaar aan maatregelen heeft ervoor gezorgd dat we verdeelder zijn dan ooit. Oprechte menselijke verbinding lijkt een zeldzaamheid te zijn geworden, nu De Ander potentieel ‘gevaarlijk’ is.

Deze zomer heb ik wat afstand genomen. Ik zocht nieuwe plekken en weelderige natuur op. Maar het genieten werd afgewisseld met een gevoel van banaliteit: hoe kun je in vredesnaam genieten als er zoveel spanning, leed en onvrijheid in het collectief zit?

Dat was in de afgelopen maanden de rode draad in mijn journaling. Het duurde even, maar ik begin te voelen hoe ik binnen die machteloosheid deel van de oplossing kan zijn, in plaats van me te laten overspoelen en reactief te worden. Niet elke dag lukt het me om in de mindset te blijven, maar het lukt wel steeds sneller om mezelf tot te orde te roepen als ik te ver afdwaal. De mindset waar ik hard aan werk bestaat uit drie onderdelen.

1. Actieve empathie. Niemand heeft iets aan me als ik passief mee-lijd. Wel als ik onderzoek hoe ik kan bijdragen aan het beter maken. Met tijd, met donaties, met het laten groeien van bewustwording, bijvoorbeeld.

2. Nieuwsgierige tolerantie. Hoe verschillend onze opvattingen over bepaalde thema’s ook zijn, er zijn ontzettend veel dingen die we met elkaar gemeen hebben. We hebben allemaal dromen, verlangens, maar ook zorgen en angsten. Ik ben een andere jij. laten we vooral nieuwsgierig blijven naar elkaar en de dialoog open houden, zodat we blijven leren en onze ideeën naast elkaar kunnen blijven evolueren. Ik hoorde vandaag de zin: op het moment dat het oordelen begint, stopt het leren. Volgens mij is dat van toepassing in alle aspecten van ons leven.

3. Radicale verbinding: met alle energie die verbruikt wordt met het verdedigen van wat-dan-ook, dragen we vooral bij aan polarisatie. Willen we dingen in positieve zin ombuigen, dan moeten wee en tipping point bereiken. Dan hebben we genoeg mensen nodig die de aandacht verleggen van wat er allemaal stuk is (en wiens schuld dat is) naar: hoe kunnen we het beter maken?

Klinkt het te makkelijk om te beginnen met werken aan je mindset als de wereld al in brand staat? Misschien. Maar zoals Einstein ooit gezegd zou hebben: we kunnen problemen niet oplossen met hetzelfde niveau van bewustzijn als waarmee ze zijn ontstaan. Dáár ligt de belangrijkste sleutel voor positieve verandering. Dus ook als ‘de ander’ daar niet toe in staat is, zie ik het als mijn opdracht om op deze manier empathisch, nieuwsgierig en in verbinding te blijven.